Drietrapsraket…. loslaten in fases

Daar zat ik dan. In het publiek. Als trotse moeder naast mijn dochter. Ik zat daar met haar, voor haar… de start van een nieuwe fase: het voortgezet-onderwijs. De school waar ze heen gaat opent ieder schooljaar met een ‘viering’. Wij mochten kijken en luisteren naar docenten die een verhaal speelden, liedjes zongen, inspirerende woorden uitspraken en ons een warm welkom gaven.

Zo nuchter als ik ben, ahum…zat ik daar met een brok in mijn keel. Ja, ook ik vond/vind het spannend. Het VO is niet niks….het is niet zomaar school, het is een hele nieuwe start van een levensfase…

De drietrapsraket werd aangehaald. Dat beeld bleef meteen hangen. Ja, zo voel ik het ook, zo ervaar ik het ook, zo dóe ik het ook…. tenminste dat probeer ik. Je “lanceert” de raket (je kind in dit geval ;)) in fases en daarna is het loslaten….

Lanceren kan je vergelijken met opvoeden, coachen, helpen, ondersteunen, leren, uitleggen en alle vaardigheden die bij opgroeien nodig zijn. In de opvoeding van onze kinderen, het coachen van de meiden in mijn praktijk, de leerlingen op school gebruik ik deze metafoor ook. In de eerste fase gaat het over voordoen en samen oefenen. Er is een probleem, je bespreekt het samen, jij neemt initiatief om het op te lossen (bijvoorbeeld (samen) naar de leerkracht gaan). Het liefst met je kind erbij. Voordoen en voorleven.

Bij een volgend probleem is de eerste stap hetzelfde. Je bespreekt het samen. Samen kijken naar oplossingen. Wat ging er wel goed, wat was wel fijn in de klas, hoe hebben we het vorige keer opgelost? Werkte dat? Vervolgens ga je naar trap 2 van de raket: samen oefenen van wat het kind kan zeggen tegen de leerkracht. Het kind gaat zelf het gesprek voeren, jij bent er ter ondersteuning bij. Het hardop thuis oefenen van zinnen helpt. Het versterkt het innerlijke proces van zelfvertrouwen. Het brein denk immers ‘hé dit gesprek heb ik al eens gevoerd…’ Het maakt het vaak net iets minder spannend. Oefen met het verwoorden van het eigen gevoel. Vanuit de ‘ik-boodschap’ werkt dat het beste.

Bij een volgend probleem zal een kind makkelijker over gaat tot trap 3. Namelijk het zelf op te lossen! Soms gebeurt dit spontaan zonder voor overleg, soms is voor overleg nog nodig om de juiste woorden te kiezen. Luister naar wat je kind, coachee of leerling te zeggen heeft. Oefen daar waar nodig en moedig diegene aan om het zelf te doen. Jij bent op de achtergrond aanwezig om op te vangen wanneer het niet liep zoals bedacht of juist om succes te vieren wanneer het goed gegaan is. Vier niet zozeer de uitkomst, maar juist het proces en de moed die je kind heeft getoond!

Daar zat ik in de aula… met die brok in mijn keel. Te glunderen. Ik voelde me trots. Trots op onze dochter, maar ook trots op ons, als ouder. Man, wat is opvoeden een achtbaan, wat worden er veel raketten afgevuurd….de ene succesvoller dan de ander. Wees je daar bewust van. Ook neerstortende raketten horen erbij. Wees daar ook eerlijk over. Het leven is niet perfect, het gaat niet altijd even makkelijk of eerlijk. Focus op wat goed gaat en neem er een korreltje zout bij, relativeren is belangrijk (zeker bij pubers).

Opvoeden is loslaten. Loslaten in fases én in vertrouwen. Bof ik even, dat ik in heel veel dingen vertrouwen heb 🙂

#aandacht #loslaten #zelfvertrouwen #zelfbeeld #ontwikkelingsfase #coaching #meidencoach #groepstraining #emoties #voelen #ervaren #delen #voordoen #voorleven #spiegelgedrag #puber #gevoeligkind #gezin