“Uw dochter is in de klas rustig, sociaal en behulpzaam. Daar willen we wel een hele klas vol van” zei ik tegen de ouders tegenover mij aan tafel. Ik zag de schrik in hun ogen. Rustig? Onze dochter is thuis helemaal niet rustig….en ze gaat bijna iedere dag met buikpijn naar school.
Ik stond perplex. Want, wat gaat er niet goed als een kind iedere dag met spanning naar school gaat, zich niet prettig voelt op school en zich dus thuis ontlaadt door soms zo heftig te reageren?
Dat was een vraag die mij als juf van dit lieve, zachtaardige en hulpvaardig meisje lang heeft bezig gehouden. Als haar juf wilde ik er natuurlijk voor haar zijn. Op alle vlakken. Cognitief en sociaal gezien ging ze super. Dacht ik. Ik was zo verrast door dit antwoord. Blij ook. Dat de ouders dit met ons wilde delen. Zij zaten duidelijk met een heel ander meisje thuis, dan wij op school zagen.
Deze ervaring deed mij inzien dat gedrag slechts een manier is om te laten zien dat er iets speelt en ik werd getriggerd om te onderzoeken naar wat er dan speelt. Ik liet me bijscholen tot kindercoach en leerde anders te kijken naar gedrag, deed ervaring op met spiegelgedrag en leerde meer over emoties en (negatieve) gedachten.
Jaren later zat ik met mijn partner tegen over de juf van onze dochter….onze dochter rustig? De geschiedenis herhaalde zich. Alleen nu zat ik aan de andere kant van de tafel. Wat gebeurt er nou precies op cognitief en op sociaal-emotioneel niveau met die meiden in groep 5 en 6 dat ze zo uit balans raken en dat ze zich zo onzeker kunnen voelen? Ik wist inmiddels meer dan toen, maar specialiseerde mij tot meidencoach en in de ontwikkelingsfase van het kind van 9 om nog beter te begrijpen waar hun onzekerheden, frustratie en perfectionistische trekjes vandaan komen.
“Cathalijne is ontzettend lief en zachtaardig maar vooral professioneel. Mijn beide dochters voelen zich bij haar op hun gemak en durven zich open te stellen en uit te spreken. Ik ben enorm dankbaar voor de mooie herinneringen en een kijkje in het koppie van mijn dochters. Ik kan het iedereen aanbevelen, gewoon een keer proberen en je zult zien…. ze willen nog een keer en nog een keer”
Er is ook herkenning. Ik was namelijk ook zo’n meisje: lief, rustig en behulpzaam. Maar ook nieuwsgierig en ik ging graag op onderzoek uit. Leergierig kwam pas op latere leeftijd. Dat kwam deels omdat ik graag ergens ‘meer’ van wilde weten en ergens ‘beter’ in wilde worden, maar vooral omdat ik mezelf had wijsgemaakt ‘ik weet hier nog niet genoeg van’ en ‘pas als ik dit heb geleerd kan ik het echt’.
Zo heb ik mij van een MAVO diploma ‘opgewerkt’ naar een Drs. titel om er vervolgens niets mee te doen. De perfectionistische trekjes namen toe, de drive om het nog beter te doen ook, net als de zelf opgelegde ‘ik ben voor alles verantwoordelijk’ en hiermee ontnam ik mij de veerkracht om met teleurstellingen om te gaan wat resulteerde in een diepe persoonlijke nederlaag: overspannen thuis zitten. Als pleaser, perfectionist, alles doener en alles kunner voelde dit als mega falen. En het ergste was dat ik het begon te herkennen bij onze dochter. Wat voor voorbeeld was ik geweest?
“Ik kan niet anders zeggen dan dat kindercoach Cathalijne inderdaad altijd ‘goed gemutst’ is. Met warmte en kennis en zonder oordeel begeleidt zij workshops waarin alle kinderen hun eigen plekje hebben en met een goed gevoel weer naar huis gaan!”
Gelukkig kan ik zeggen dat ik die tijd nu achter mij heb gelaten. En ook onze dochter plukt daar de vruchten van. Het heeft mijn missie om meiden die geplaagd worden door onzekerheden, zich niet begrepen voelen en zich hierdoor vastbijten in perfectionistische en starre trekjes te ondersteunen in hun zoektocht naar de kwaliteiten in zichzelf gesterkt.
De drive om goed te willen doen is er nog steeds. Net als het verantwoordelijkheidsgevoel. Maar wel op een positieve manier nu. Ik werk immers met het meest kostbare wat een mens kan bezitten: een kind.
Ik kan zo genieten van de gesprekken aan mijn keukentafel met meiden. Alleen of in kleine groepen. Jezelf kwetsbaar op durven stellen is iets wat ik heb moeten leren, ik geef het de meiden graag mee. Net als het bewaken van je eigen grenzen, want wat zijn die en hoe merk je dan dat het niet meer oke is. Gedachten en gevoelens ombuigen zodat ze vóór je werken in plaats van tegen je.
En zo komt het dat ik in mijn Kindercoachpraktijk Goedgemutst voornamelijk werk met meiden die zitten in groep 5 en 6 van de basisschool. Als juf zijn dit altijd één van mijn favoriete leerjaren geweest. Er gebeurt veel in deze leerjaren, zowel op cognitief niveau als op sociaal-emotioneel niveau. Kinderen doorlopen een ontwikkelingsfase waarin ze ontdekken dat de wereld steeds groter en intenser wordt, meningen worden gevormd en de ruimte wordt genomen om een eigen identiteit te ontwikkelen. Dat gaat allemaal niet zonder slag of stoot. Meiden kunnen snoeihard naar elkaar zijn. Elkaar de ene dag compleet negeren om vervolgens weer dikke vriendinnen met elkaar te zijn. Dit gedrag vraagt om gedoe, frustraties, onzekerheid en huilbuien. Als ouder is het lastig te pijlen wat hoort ‘gewoon’ bij de ontwikkeling en wat niet? Wat houdt hen bezig?
Allerlei thema`s die ik herken. Bij mezelf, bij mijn dochter, haar vriendinnen, meiden op school en de meiden die bij mij komen in mijn praktijk. Ik ben meer dan goed geschoold als coach, heb meer dan 15 jaar onderwijservering achter de rug en kan bogen op een flinke dosis levenservaring. Daar plukken de meiden in mijn praktijk de vruchten van.
Wil jij dit ook voor je dochter? Neem dan vrijblijvend contact met me op voor een kennismakingsgesprek. Dan luister ik naar jouw zorgen en vertel ik je daarna wat ik hierin voor jullie dochter kan betekenen.
